Het Ontstaan

Veel professionele wielrenners trekken al jaren naar de grensstreek, in de buurt van Maastricht, om daar te gaan wonen vanwege het perfecte trainingsgebied. Echter had niemand ooit oog voor de grenspalen, die er zo talrijk stonden. Totdat Jos van Emden vanuit Schiedam in Veltwezelt ging wonen. Hijzelf had daarvoor nog nooit een grenspaal gezien.

Het fanatisme voor de paal is niet zomaar een grap. Tijdens een training moet je altijd een doel hebben. Want simpelweg een rondje fietsen kan vervelen. Als je een doel hebt, heb je focus. En zo ging Jos steeds op zoek naar nieuwe grenspalen, die hij kon afvinken zodra hij ze had gevonden. Zijn fascinatie voor de geschiedenis van de grens was al snel geboren. Binnen no-time nam Jos andere renners mee in zijn zoektocht en werd ook ik besmet met het grenspalenvirus.

Het grensgebied is vaak een hele rustige strook met veel natuur, omdat men in het verleden niet snel aan de grens ging wonen. Zelf ben ik opgegroeid aan de grens van Duitsland, in Twente. Ook een bijzonder rustig en mooi gebied. Grensstenen maakten altijd wel indruk, maar ze zijn lang niet zo mooi als de palen langs de Nederlands-Belgische grens.

Tijdens een Wielercafé in december 2017, georganiseerd door Bjorn van de Langenberg, kwamen de grenspalen uitgebreid aan bod. Als een pril idee ontstond het idee voor een tocht langs de grens. Een jaar later wilde Jumbo een vergelijkebare tocht als Alpe d’Huez organiseren in Nederland. Toen ons naar ideeën werd gevraagd, hoefden we niet lang na te denken. De grensstreek leent zich daar perfect voor. Het idee won de pitch. Echter bleek Jumbo op Formule 1 te focussen en verdween het idee in de la. (Met het wereldkampioenschap van Max, geen verkeerde keuze overigens..)

Jos, Bjorn en ik besloten het zelf te organiseren. Want onze liefde voor de grenspaal bleef groeien. In 2019 lanceerden we de toertochten langs de grens. Drie tochten in drie provincies, op de racefiets langs de hele grens. Van gravel hadden wij als wielrenners toen nauwelijks nog gehoord. Vervolgens brak in het voorjaar van 2020 Corona uit. Genoodzaakt om alles af te zeggen zijn we om tafel gaan zitten. Omdat we in de nieuwe opzet niet meer van A naar B fietsten, besloten we een extra tocht toe te voegen. De Xtreme. Want elke paal verdient het om gezien te worden.

Inmiddels was ook ik aan het gravelen geslagen en organiseerde we in het najaar van 2020 een klein Grenspalen Gravel (test)event voor 50 al besmette grenspalenfanaten. Zo was de eerste Grenspalenklassieker geboren en besloten we tochten voor zowel de racefiets als gravelbike te organiseren.

Met het verschuiven van de data konden we in 2021 de vier tochten voor het eerst echt organiseren. Binnen de geldende corona-maatregelen waren ze alle vier uitverkocht! Prachtige tochten, waarbij met name de Xtreme een verkenning was. Want niemand had ervaring met zulke lange tochten: 25 checkpoints op de route en voor de rest mag je het helemaal zelf uitzoeken. Het is een overwinning op jezelf om de Xtreme helemaal af te leggen.

Na mijn actieve wielercarrière ging ik terug naar de basis: Fietsen om te ontdekken en lange mooie tochten te maken. Dit is precies wat de Grenspalenklassiekers zijn, met de Xtreme als vaandeldrager. Plezier staat voorop. Het fietsfeest, de zoektocht naar grenspalen en de historie van de grens zorgen altijd voor extra toegevoegde waarde.

Wie weet waar we over 3 jaar staan. Er is nog zoveel te verkennen en er zijn nog zoveel grenzen. Ook grenzen die overwonnen moeten worden. Een grens is slechts een grens op papier. Zoals voor een individu een mentale grens is. Met de Grenspalenklassieker proberen we grenzen te verleggen en met plezier het fietsen te beleven. Als dat lukt, dan is onze opzet geslaagd. Samen met jullie breidt de grenspalengekte zich uit.

Een sportieve groet,

Bram Tankink
Namens de Grenspalenklassieker